Een tekst schrijven over het werk van Goedele Peeters creëert geen meerwaarde. Het heeft hetzelfde effect als een foto toevoegen van een personage in een roman. Het beperkt de vrijheid van de fantasie van de lezer. Goedele toont beelden die herinneringen en emoties oproepen, wat de uiteindelijke bedoeling is van kunst.

De houtsnede "Now I'm standing on the shore" is daar een typisch voorbeeld van. We bevinden ons aan zee en kijken naar de kust. Er is amper water te bespeuren maar je voelt de sfeer van gladde stenen, mosselschelpen, schreeuwende meeuwen en een frisse zilte zeebries. Je krijgt het gevoel: ik weet waar dit is, hier ben ik ook reeds geweest.

Het oneigenlijke aan het landschap is de grote betonnen constructie, een verdedigingsmuur, wat een terugkomend aspect is in haar werk: getuigenissen van menselijke ingrepen in natuur en maatschappij. Goedele beheerst de houtsnede druktechniek in die mate dat het niet in de weg staat van de beleving. Je ziet de verschillende lagen drukinkt niet afzonderlijk, maar je ziet een volledig beeld. De compositie van het werk is ook bijzonder: een marine zonder water en met een klein streepje lucht. Toch is iedere kijker zich hoe dan ook bewust van de uitgestrekte watermassa en het hemelgewelf (typerend voor een klassieke marine) die zich aan de rand van het gezichtsveld bevindt.

Onze blikken dwalen ondertussen af naar het dappere vuurtorentje in de verte bij het vallen van de avond, een baken voor onze veilige thuiskomst.

Vakmanschap, poëzie... Goedele brengt het in haar oeuvre immer evenwichtig samen.

Uw gegevens worden enkel gebruikt om u in te lichten over onze tentoonstellingen en worden niet aan derden medegedeeld. U kunt zich steeds via mail uitschrijven.